Een van de opdrachten tijdens de module Nederlands was het schrijven van een korte tekst met een bepaald tekstdoel (zoals informeren, overtuigen of activeren). Een paar studenten leverden een tekst in die volgens mijn intuïtie niet door henzelf geschreven kon zijn. Te moeilijke woorden, goedlopende ingebedde bijzinnen, en soms ook ruim buiten hun interessegebied. Even googelen leverde de bron van de teksten op, en in alle gevallen bleek mijn intuïtie al bij de eerste 10 hits van Google te kloppen.
De volgende les heb ik ze verteld dat als zij op internet een tekst kunnen vinden, ik het zeker ook kan vinden. En ik heb ze verzocht om het nakijken de volgende keer voor mij minder saai te maken, door ook eens bij hits 11-20 te kijken, of zelfs nog verder door te klikken.
En: “Ik wil dat jullie nu niet alleen een nieuwe tekst aanleveren, deze keer zelfgeschreven natuurlijk. Jullie moeten nu twee teksten maken, over hetzelfde onderwerp, maar met verschillende tekstdoelen. Ik wil het downloaden niet zomaar laten gebeuren, daar kom je niet mee weg. En misschien dat jullie zo ook van deze gebeurtenis iets opsteken. En ik heb lopen denken hoe ik jullie dat kan laten doen, zodat je …”
“Meneer, is dit niet gewoon straf?”
“Eh, ja, dit is eigenlijk gewoon straf.”
“Dan is het goed. Wanneer moet het af zijn?”
Warner Wikt 